۲
فوریه ۲۰۰۸ بر
سازمان عفو
بین الملل چه
میگذرد؟ سازمان عفو بین الملل اعلام کرده است که میز گردی را تحت عنوان "حقوق بشر در ایران: چگونگی حرکت به جلو" در تاریخ ۲۲ فوریه ۲۰۰۸ در لس اَنجلس برپا خواهد کرد. یکی ازشرکت کنندگان این میز گرد اَقای تریتا پارسی رئیس سازمان نیاک خواهد بود که فعالیتهایش متمرکز بر ایجاد ارتباط دوستانه و بدون قید وشرط امریکا با دیکتاتوری مذهبی در ایران است [۱]. این اولین باری نیست که گروه نیاک، سازمان عفو را به خدمت خود گرفته است. در تاریخ ۲۶ جولای ۲۰۰۷ نیز سازمان عفو ارتقا دهنده کنفرانسی بود که نیاک تحت عنوان "حقوق بشر در ایران و بدیل های سیاست خارجی امریکا" در واشنگتن ترتیب داده بود و در اَن اَقای تریتا پارسی شرکت داشت. نکته
ای که سئوال
بر انگیز است
اینست که
نیاک بهیچ
عنوان یک
تشکیلات
حقوق بشری
نیست. هیچ
نشانی و
مراجعه ای به
حقوق بشر در
تمام اسناد و
مدارکی که
اهداف و
وظایف نیاک
را توضیح
میدهند و در
تارنمای این
گروه درج شده
وجود ندارد.
گروه نیاک
هرگز یکی از
درخواست های
سازمان عفو
را برای توقف
اعدام های
زندانیان
سیاسی و
سنگسار
ارتقا نداده
است. نیاک
هرگز
اعلامیه ای
در محکوم
کردن رژیم
ملایان برای
سنگسار،
شکنجه،
اعدام
زندانیان
سیاسی و یا
ظلم به زنان
و اقلیت های
قومی و مذهبی
صادر نکرده
است. برای
اینکه منصف
باشیم باید
از واقعه ای
یاد کنیم که
اَقای تریتا
پارسی را به
دفاع از اصول
حقوق بشر
واداشت. در
سال ۲۰۰۰
زمانیکه
کمال خرازی
وزیر امور
خارجه
ملایان با
کمک اصلاح
طلبان لس
اَنجلس در
دانشگاه یو-سی-ال-ای
حضور پیدا
کرد با
مخالفت گرو ه
های بسیاری
از مخالفان
رژیم روبرو
شد. تریتا
پارسی در این
رابطه در
مقاله ای که
تلویحا گروه
مهر را مخاطب
قرار داده
بود نوشت [۲]: "
در حال حاضر
حق انتخابی
که ایرانیان
دارند بین
دیکتاتوری
اسلامی و
اَزادی
دموکراتیک
نیست. این حق
انتخاب بین
هرج و مرج و
ثبات است." سازمان
نیاک در میان
گروه های
لابی گر
جایگاه ویژه
ای دارد. هیچ
گروه لابی
گری تا بحال
جرات این را
نیافته است
که چنین
صریحا از
زبان رژیم
اسلامی سخن
بگوید.
درخواستی که
این روزها
تقریبا در
تمام بیانیه
ها و نو شته
های تریتا
پارسی
میتوان یافت
اینست [۳]: "
... تنها
واشنگتن
میتواند به
تهران اَنچه
را که طلب
میکند
پیشنهاد کند:
اجازه
فعالیتهای
هسته ای و در
اَمیختن با
خاور میانه.
ایران
میخواهد
جائی بر سر
هر میز
مذاکره
داشته باشد و
در هر تصمیم
گیری مربوط
به منطقه
بعنوان یک
طرف مشروع
نظر بدهد." میتوان
تلاش نیاک
برای اعمال
نفوذ بر یک
سازمان بین
المللی حقوق
بشر بمنظور
سر پوش
گذاشتن بر
نقض حقوق بشر
در ایران را
درک کرد. بهر
حال، هدف این
سازمان
همچنانکه در
بالا اشاره
شد، کسب
مشروعیت
برای
ملاهاست و
باید بکوشد
تا مانع حقوق
بشر را از
میان بردارد.
منتها،
اَنچه قابل
درک نیست
اینست که
سازمان عفو
بین الملل در
این میان
بدنبال چیست؟
تا اینجا،
باوجود تمام
هشدارهائی
که فعالان
حقوق بشر
داده اند،
سازمان عفو
هیچ نوع
علاقه ای
برای برخورد
به این سئوال
اساسی نشان
نداده است. یادداشت
ها:
http://www.iranglobal.info/I-G.php?mid=2&news-id=44960&nid=haupt http://web.peykeiran.com/vs2005/article_body.aspx?ID=12092 English
Article: What is happening to Amnesty International? |
MEHR
Tel: (310) 377- 4590
Fax: (310)377- 3103
URL: http://mehr.org